در راه آهن رشت - آستارا و با طرف روس
ایران جای پایش را محکم کند!
به گزارش بازسازی خانه، با عنایت به اختلاف نظر کارشناسان درمورد پروژه ریلی رشت - آستارا و اظهار نگرانی نسبت به نوع قرارداد با روس ها، نماینده رئیس دولت در هماهنگی اجرای سیاستهای کلی توسعه دریامحور تصریح کرد: در این پروژه، قرارداد با طرف روس به هر شکلی که هست، باید تعهد عبور بار وجود داشته باشد و اگر طرف روس به تعهد خود در بازه زمانی مشخص عمل نکرد، خسارت پرداخت کند؛ ایران باید جای پای خویش را محکم کند که تجربه های مشابه تکرار نشود.
به گزارش بازسازی خانه به نقل از ایسنا، چندی قبل محسن زنگنه - رییس کمیته نظارت بر اجرای برنامه هفتم توسعه - اعلام نمود که بیشتر از ۱۰۰ میلیون تن بار پشت مرزهای جمهوری اسلامی ایران معطل مانده و برخی وقتی نام روسیه و چین می آید، واکنش منفی نشان می دهند. اما باید گفت روسیه امروز ۲۰ میلیون تن بار پشت مرزهای ایران دارد و از ما درخواست می کند مسیر را باز نماییم.
طبق آن چه وی تأکید کرده، با توجه به این که پروژه رشت - آستارا سال هاست که نیمه تمام مانده، دولت باید تصمیم بگیرد و چند پروژه غیر ضروری دیگر را متوقف سازد و منابع را به این طرح کلیدی اختصاص دهد.
از نظر بعضی از کارشناسان و مسؤلان، راه آهن رشت - آستارا یکی از پروژه های مهم ریلی ایران و حلقه اتصال بخش شمالی کریدور شمال - جنوب به حساب می آید و می تواند جایگاه کشور را در نقشه حمل و نقل جهانی به صورت قابل ملاحظه ای ارتقا دهد. همین طور فرصت بی نظیری برای جذب بالاترین حجم از بار روسیه و ترانزیت آن از راه ایران فراهم می آورد که با افزایش درآمدهای ترانزیتی در رشد شاخصهای اقتصادی کشور نیز اثرگذار است.
بیشتر بخوانید
گول بارهای پشت مرز مانده را نخورید؛ روس ها باید خودشان مشارکت کنند !
اما برخی دیگر از کارشناسان می گویند که راه آهن رشت - آستارا یک پروژه کلیدی و مهم برای ایران نیست و اگر روسیه تأکید بسیاری دارد که این پروژه ساخته شود، بایستی مشارکت سرمایه گذاری B.O.T داشته باشد و درآمدش را از محل میزان بار عبوری کسب کند. در این صورت است که میتوان گفت پروژه ارزش ساخت دارد، در غیر این صورت اگر مقرر است از محل درآمد ایران ساخته شود، جزو پروژه های خیلی مهم و کلیدی برای ایران محسوب نمی شود.
بنابر گفته این کارشناسان، بر طبق تجربه های مشابه در صورت تکمیل این مسیر ریلی در عمل ترانزیت بار زیادی صورت نخواهد گرفت و چه بسا که هم اکنون مسیر ترانزیت زمینی بین ایران و روسیه فراهم است و امکان انتقال بار از آن مسیر وجود دارد، ولی چنین باری در اوزان ذکر شده جابه جا نمی شود.
در این راستا علی عبدالعلی زاده - نماینده رئیس جمهوری در هماهنگی اجرای سیاستهای کلی توسعه دریامحور - در پاسخ به این پرسش که آیا پروژه راه اندازی راه آهن رشت_ - آستارا یک پروژه کلیدی برای کشور به حساب می آید یا خیر؟ می گوید: راه اندازی این راه آهن از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد. بنادر امیرآباد، فریدونکنار، نوشهر، کاسپین، انزلی و آستارا بنادر فعال در ساحل دریای خزر هستند و اگر شرایط بارش و تغییرات اقلیم تا پنج سال آینده به همین صورت باشد در انتها پنج سال یعنی سال ۱۴۰۹ فقط دو بندر امیرآباد و کاسپین را فعال خواهیم داشت و مابقی به سبب افت سطح آب از رده خارج می شوند.
وی تأکید دارد، بنابراین باید روی گزینه رشت_ آستارا تمرکز بیشتری شود، برای اینکه کریدور خروجی بسمت شمال همین مسیر است. یعنی مسیرهای اینچه برون و سرخس سمت شرق دریاچه قرار دارند و این مسیر نیز سمت غرب قرار خواهد گرفت و این سه مسیر خروجی های اصلی ترانزیتی کشور هستند.
نماینده رئیس جمهوری در هماهنگی اجرای سیاستهای کلی توسعه دریامحور درباره ی صحبت برخی کارشناسان، بر مبنای این که روسیه ۲۰ میلیون تن بار پشت مرزهای کشور ندارد و فقط می خواهد این مسیر ساخته شود و ساخت این مسیر مشابه ساخت مسیر اینچه برون خواهد شد، اظهار نمود که این نگرانی قابل درک است. باید قراردادمان با روسیه به هر شکلی که هست به شکل دراز مدت باشد که حداقل طی ۲۰ سال در این راه سالیانه چند میلیون تن بار داشته باشیم و اگر چند میلیون تن بار تعهد شده وجود نداشت، خسارت داده شود.
به اعتقاد عبدالعلی زاده، اگر این بند در قرار داد باشد خیال مان راحت می شود و می توانیم بیشتر روی آن کار نماییم. این نگرانی هایی است که باید مورد توجه مسؤلان مربوطه باشد و در بستر قراردادهای دراز مدت با همسایگان دقت شود.
وی همین طور به قراردادهای درحال انعقاد با همسایه های آسیای میانه اشاره و اظهار نمود که مقرر است در بنادر شهید رجایی و بندر چابهار به آنها فضایی اختصاص داده شود و برای خودشان دفاتری داشته باشند که برای انتقال بارهایشان به داخل و خارج از کشور از راه این بنادر با سرمایه گذاری صورت گیرد. بایستی این سرمایه گذاری صورت گیرد و نوشته شود که سالی چند میلیون تن بار تعهد دارند که از این مسیر عبور دهند. این موارد باید در مورد روسیه نیز مد نظر قرار گیرد.
بطور خلاصه، بنادر امیرآباد، فریدونکنار، نوشهر، کاسپین، انزلی و آستارا بنادر فعال در ساحل دریای خزر هستند و اگر شرایط بارندگی و تغییرات اقلیم تا پنج سال آینده به همین صورت باشد در آخر پنج سال یعنی سال ۱۴۰۹ فقط دو بندر امیرآباد و کاسپین را فعال خواهیم داشت و مابقی به جهت افت سطح آب از رده خارج می شوند. یعنی مسیرهای اینچه برون و سرخس سمت شرق دریاچه قرار دارند و این مسیر نیز سمت غرب قرار خواهد گرفت و این سه مسیر خروجی های اصلی ترانزیتی کشور هستند. این نگرانی هایی است که باید مورد توجه مسئولین مربوطه باشد و در بستر قراردادهای بلند مدت با همسایگان دقت شود.
منبع: remont.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب